Jak zmniejszyć ból u stomatologa?

Jaki jest powód dla którego większość z nas unika dentysty? Ból. Niektórzy unikają leczenia przewlekłych problemów z zębami, ponieważ boją się, że będzie to bolesne. Jednak współczesna stomatologia opracowała wiele skutecznych technik radzenia sobie z bólem i stosowania skutecznego znieczulenia pacjentów.

Znieczulenie to nie jedyna możliwość!

Każde znieczulenie, miejscowe lub ogólne, jest interwencją medyczną w ciele, która pomaga uniknąć stresu bólowego. W odpowiedzi na bolesny impuls z uszkodzonego obszaru w korze mózgowej pojawia się świadomość bólu. Aby temu zapobiec, musisz zablokować zakończenia nerwowe. Znieczulenie miejscowe zatrzymuje przenoszenie impulsu bólowego w określonym obszarze – lek przechodzi przez błony komórkowe i zaburza w nich reakcje. W rezultacie impulsy nerwowe są blokowane, nie pojawia się odczucie bólu. Świadomość przy znieczuleniu miejscowym zostaje zachowana, a efekt utrzymuje się średnio od jednej do dwóch godzin. Znieczulenie ogólne jest skuteczną metodą, gdy zabiegowi poddawany jest duży obszar ciała. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania znieczulenia jest alergia na stosowane leki, a ewentualne działania niepożądane związane są zwykle z obecnością w roztworze dodatkowych substancji: środków zwężających naczynia krwionośne, konserwantów i stabilizatorów.

Aby zwalczyć ból spowodowany wizytami u dentysty, stosuje się kilka rodzajów znieczuleń – w zależności od potrzeb:

• Minimalny – pacjent jest przytomny i świadomy, ale jest w pełni zrelaksowany.
• Umiarkowane – pacjent nie śpi, ale świadomość jest niewielka. Może wystąpić niewyraźna mowa i tymczasowa amnezja. Te efekty nie są szkodliwe.
• Głęboko – pacjent w większości śpi, ale można go łatwo przywrócić do pełnej świadomości.
• Podtlenek azotu, czasami nazywany gazem rozweselającym, jest rodzajem minimalnej sedacji. Maska dostarcza pacjentowi gaz w postaci mieszanki tlenowej. Wdychany gaz powoduje rozluźnienie mózgu i ciała. Jest to jedna z najczęstszych metod sedacji przy zabiegach jamy ustnej. Sedacja podtlenku azotu podczas chirurgii jamy ustnej ma wiele zalet.

W zależności od podanej całkowitej dawki, sedacja doustna może wahać się od minimalnej do umiarkowanej. Aby uzyskać minimalną sedację, bierzesz pigułkę. Zazwyczaj pigułką jest Halcion, która należy do tej samej rodziny leków co Valium, i zwykle przyjmuje się ją około godziny przed zabiegiem. Pigułka sprawi, że będziesz senny. W celu uzyskania umiarkowanej sedacji można podać większą dawkę. Jest to rodzaj znieczulenia najczęściej kojarzony ze stomatologią sedacyjną. Niektóre osoby stają się tak oszołomione z powodu umiarkowanej sedacji doustnej, aby rzeczywiście zasnąć podczas zabiegu. Zwykle jednak można je obudzić delikatnym potrząśnięciem.

W przypadku zabiegów wymagających czasu, takich jak leczenie kanałowe, dentysta może zasugerować świadomą sedację. Kombinacja leków jest dostarczana do krwiobiegu za pomocą linii dożylnej lub zastrzyku do mięśnia. Pacjenci czują się senni i mogą myśleć, że śpią. Podczas sedacji często pojawia się niewyraźna mowa. Niektórzy ludzie mogą mieć pewne wspomnienia z zabiegu lub w ogóle go nie pamiętają. Efekty te nie są poważne i szybko zanikają.

Aby uzyskać bardziej elastyczne opcje leczenia bólu, dentysta może zdecydować o sedacji za pomocą kombinacji leków przyjmowanych doustnie. Zazwyczaj pacjentowi podaje się dawkę leku przeciw lękowego.

Co to jest sedoanalgezja?

Sedoanalgezja wykonywana jest przez lekarza anestezjologa i polega na dożylnym podaniu odpowiednich leków. Wielogodzinne zabiegi stomatologiczne wymagające interwencji chirurgicznej wymagają odpowiednich metod relaksacji i sedacji. Sedoanalgezja to stan utrzymywania pacjenta w przedłużonym stanie ograniczonej świadomości bez poddawania go znieczuleniu ogólnemu, co czyni ją jedną z najbezpieczniejszych i coraz bardziej popularnych metod, stosowaną również podczas skomplikowanych zabiegów stomatologicznych.

Osoba poddana sedacji pozostaje w stanie ogólnego odprężenia i wyciszenia, nie odczuwa lęku, a jednocześnie jest w pełni zdolna do samodzielnego oddychania i odpowiada na polecenia lekarza. Po zabiegu pacjent w większości nie pamięta co się wydarzyło, lub myśli o zabiegu jak o śnie.

Sedoanalgezja stosowana jest najczęściej przy skomplikowanych i długotrwałych implantacjach, a także zabiegach połączonych z przeszczepem kości lub sztuczną augmentacją kości. Ze względu na swoje działanie jest popularny w leczeniu pacjentów z ciężką fobią stomatologiczną, a także osób z nadciśnieniem, co uniemożliwia bezpieczne wykonywanie zabiegów chirurgicznych.

Stomatologia sedacyjna wykorzystuje leki, które pomagają pacjentom zrelaksować się podczas zabiegów stomatologicznych. Czasami nazywa się to „stomatologią snu”. Pacjenci zwykle nie śpią, z wyjątkiem tych, którzy są pod znieczuleniem ogólnym.

W zależności od podanej całkowitej dawki, sedacja doustna może wahać się od minimalnej do umiarkowanej. Aby uzyskać minimalną sedację, bierzesz pigułkę. Zazwyczaj pigułką jest Halcion, która należy do tej samej rodziny leków co Valium, i zwykle przyjmuje się ją około godziny przed zabiegiem. Pigułka sprawi, że będziesz senny. W celu uzyskania umiarkowanej sedacji można podać większą dawkę. Jest to rodzaj znieczulenia najczęściej kojarzony ze stomatologią sedacyjną. Niektóre osoby stają się tak oszołomione z powodu umiarkowanej sedacji doustnej, aby rzeczywiście zasnąć podczas zabiegu. Zwykle jednak można je obudzić delikatnym potrząśnięciem.

IV umiarkowana sedacja. Lek uspokajający podawany jest przez żyłę, dzięki czemu działa szybciej. Metoda ta pozwala stomatologowi na ciągłe dostosowywanie poziomu sedacji.

Głęboka sedacja i znieczulenie ogólne. Otrzymasz leki, które sprawią, że będziesz prawie nieprzytomny lub całkowicie nieprzytomny – w głębokim śnie – podczas zabiegu. Kiedy jesteś w znieczuleniu ogólnym, nie możesz łatwo zostać wybudzony, dopóki efekty znieczulenia nie ustąpią lub nie zostaną odwrócone za pomocą leków.

Bez względu na rodzaj zastosowanej sedacji, zazwyczaj będziesz potrzebować znieczulenia miejscowego – leku znieczulającego w miejscu, w którym dentysta pracuje w jamie ustnej – w celu złagodzenia bólu, jeśli zabieg powoduje dyskomfort.